به نام انکه شهادت را راهی برای دیدار قرار داد!!

مصطفی....قسمت چهارم...(کمی طولانیه ولی ارزش خوندن داره...لطفا قسمت های 1.2.3 رو هم بخونید)

با خواندن نام هر نفر، کارت جنگی او را می داد، دل شوره ی مصطفی بیش تر شد. مدام می گفت:
- می گم حمید، نکنه مثل دفعه ِی اول تو بشه که تعریف کردی توی راه آهن حال تون گرفته شد و اسم تون توی لیست
اعزامی ها نبود؟
با اخم گفتم: اون اول جنگ بود. الان اون قدر حساب و کتاب داره که یه دفعه دیدی گفتند مصطفی کاظم زاده. بله؟
بفرما برو خونه تون ماشین بابات رو بشور.
خواستم شوخی کنم تا اضطرابش کم تر :شود که ناگهان فرد سپاهی گفت
- برادر مصطفی کاظم زاده
هول کرد و همچین از جایش پرید که همه متعجب نگاهش کردند. کارت جنگی را که عکس مصطفی رویش خورده
بود به دستش داد. کم مانده بود کارت را بخورد. با خنده گفتم
ندید بدید، چرا ضایع می کنی؟ مثلا ما اعزام مجددی هستیما
وقتی پشت کارت را برگرداند و دید که جلوی اعزام مجددی ضربدر زده اند، ذوقش بیش تر شد. پشت کارت، محل
اعزام را نوشته بودند"غرب کشور"
 همه فکر می کردند ما الان رسیده ایم جبهه، امادرحالی که نزدیک خانه ی خودمان بودیم، مصطفی اضطراب عجیبی داشت. تا آمارگیری و سرشماری می شد، رنگش می پرید. برای این که دل داری اش بدهم، گفتم
- ببین آقا مصطفی، ما دیگه رفتیم هوتتُو ... چیه؟ نکنه فکر می کنی الان مرتضایی مثل غول چراغ جادو ظاهر می شه
و می گه این پسربچه حق نداره با اینا بره جبهه؟ این دروغ گفته. اصلا اون نمی دونه گیلان غرب کجای نقشه ی ایرانه
مصطفی ولی خیلی دل دل می کرد و از این که این قدر علاف مان کرده اند، شاکی بود. مدام سرش این ور و آن ور
می پرید و اطراف را زیرنظر داشت. هنگام غروب که سوار بر اتوبوس ، با صلوات حرکت کردیم، مصطفی از
خوشحالی نمی دانست چه کند. مدام میگفت:
- .خدایا شکرت من که باورم نمی شه ... یعنی جدی جدی دارم می رم جبهه؟ 

پی نوشت.:تبریک!

خوانندگان عزیز توجه فرمایید..

خوانندگان عزیز توجه فرمایید..

حلب..

شهر خون ...

ازاد شد!

پی نوشت دوم:

قشنگ ترین خبری بود که توی این اوضاع در هم میشد شنید...تبریک به جامعه اسلامی و بچه های مقاومت...دمتون گرم....مرگتون شهادت...

به یاد شهدای حلب صلوات...الهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم

التماس دعای شهادت..

مصطفی